Ova serija granitnih zidova, najduža koja se prostire na oko 120 metara, sastoji se od toliko masivnih megalita da je njihova ukupna težina zapanjujućih 1,4 miliona kilograma.

Morski arheolozi u Francuskoj otkrili su podvodne ruševine masivnih kamenih struktura koje datiraju iz najmanje 5300. godine pre nove ere kod obale Bretanje.

Ove ruševine su među najstarijim velikim kamenim građevinama ikada pronađenim u Francuskoj. Istraživački tim, koji je objavio svoje nalaze u Međunarodnom časopisu za nautičku arheologiju, takođe smatra da ruševine možda potiču iz civilizacije kamenog doba koja je inspirisala lokalnu legendu o drevnom potopljenom gradu poznatom kao Is.

Otkriće masivnih potopljenih ruševina kod obale Bretanje

Potopljene granitne ruševine stare 7.000 godina variraju po veličini, a najveća od njih je zid dugačak 119 metara i verovatno je korišćen kao zamka za ribe ili nasip za zaštitu od porasta nivoa mora, rekli su arheolozi.

U proseku, zid je širok oko 19,6 metara i viri oko dva metra naviše od morskog dna.

Međutim, kada je izgrađen, nalazio se na obali ostrva Sejn – gde su pronađene ruševine, duž zapadnog vrha Bretanje – između granica oseke i plime. Kako se ostrvo smanjivalo tokom vekova, ruševine se sada nalaze ispod 9 metara vode.

Zid je takođe obeležen kamenim monolitima u pravilnim intervalima, što bi moglo da potkrepi hipotezu o zamkama za ribe, ako je stojeće kamenje trebalo da drži mreže na mestu.

Bez obzira na njihovu namenu, postojanje ovih struktura pokreće intrigantna pitanja o ljudima koji su ih izgradili.

„Izgradilo ga je veoma strukturirano društvo lovaca-sakupljača, vrste koja je postala sedentarna kada su resursi to dozvoljavali. Ili ga je napravila jedna od neolitskih populacija koje su ovde stigle oko 5.000. godine pre nove ere“, rekao je arheolog Ivan Pajer za BBC.

Bretonske legende o potopljenim gradovima bile su prilično česte u antičko doba, ali ruševine ukazuju na to da su ove legende možda imale neku osnovu u stvarnosti.

„Verovatno je da je napuštanje teritorije koju je razvilo visoko strukturirano društvo duboko ukorenjeno u sećanjima ljudi“, napisali su istraživači u svom radu.

Kako je nivo mora brzo rastao i ljudi bili primorani da napuste svoja naselja, vrlo je moguće da su proširili priču. Drevna telefonska igra je vremenom mogla da iskrivi istinu te priče u nešto fantastičnije.

„Legende o potopljenim gradovima, u poređenju sa skorašnjim podacima o porastu nivoa mora, pokazuju da priče o drevnim potopljenjima, prenošene usmenom tradicijom, mogu datirati čak 5.000 do 15.000 godina unazad“, primetili su istraživači.

„Ovo ukazuje na to da bi usmena predanja, koja su možda sačuvala značajne događaje u sećanju, mogla biti vredna naučnog ispitivanja. Ova naselja opisana u legendama otkrivaju dubok simbolički značaj pomorske praistorije, koji ne treba zanemariti.“

Neke od najpopularnijih priča o potopljenim gradovima u Bretanji uključuju Izgubljeni grad Is, za koji se smatra da se nalazi u zalivu Duarnenez, otprilike 10 kilometara istočno od ostrva Sein. Međutim, nova otkrića bi mogla dati razlog za ponovnu procenu tih legendi, uz novi uvid u njihovo poreklo.

I sve je to zahvaljujući slučajnom otkriću jednog geologa.

Kako su LiDAR podaci ponudili prve naznake ovog drevnog otkrića

Lokalni geolog Iv Fuke je proučavao podvodne dubinske karte koje je kreirao program Litto3D, koji je prikupljao i kompilirao LiDAR podatke iz regiona, kada je prvi put primetio naznake davno izgubljenih struktura na morskom dnu.

Fuke i kolege su 2022. godine prvi put putovali u region, ali je prekomerni rast morskih algi zaustavio njihov napredak. Vratili su se sledeće zime, kada su morske alge odumrle, kako bi pravilno ispitali zid. Nakon što su potvrdili postojanje strukture, počeli su da mapiraju lokacije i izvršili su desetine zarona između 2022. i 2024. godine.

„Detaljna analiza ovih mapa radi precrtavanja podvodne geološke mape ovog područja (rasedi, vrste stena) omogućila je identifikaciju struktura koje geologu nisu izgledale prirodno“, rekao je Fuke za 404 Media .

Tim je takođe primetio da bi ove megalitske strukture mogle prethoditi nekim drugim drevnim megalitima pronađenim na evropskom kontinentu za oko 500 godina.

Iako je potrebno više istraživanja kako bi se u potpunosti objasnio značaj ovog otkrića, ono već otvara nove pravce istraživanja za istoričare koji se bave drevnim evropskim životom. Istraživači posebno planiraju da istraže sva verska ili simbolička značenja koja stoje iza takvih struktura, kao i sve moguće veze sa bilo kojim legendarnim izgubljenim gradovima iz drevne prošlosti.

Mr. D. Tovarišić