Kraljevstvo Sveba, takođe poznato kao Kraljevstvo Galicije, bilo je kraljevstvo koje je nastalo nakon pada Rimskog carstva. Jedno od prvih koje se odvojilo od umirućeg rimskog sistema, zasnivalo se na rimskim provincijama Galakiji i Severnoj Luzitaniji. Osnovano od strane Sveba oko 409. godine, vrhunac kraljevstva doživeo je u 6. veku sve do njegove aneksije od strane Vizigota 585. godine. Ali kako je grupa germanskih naroda osnovala kraljevstvo u Iberiji i šta se sa njim dogodilo?

Poreklo Kraljevstva

Malo se zna o poreklu plemena Svebi. Smatra se da su prešli Rajnu 31. decembra 406. godine nove ere i postali deo Rimskog carstva.

Pretpostavlja se da su ovi ljudi bili isti kao i grupa poznata kao Kvadi, narod koji je živeo u današnjoj Austriji severno od Dunava. Kvadi su igrali važnu ulogu u sukobu Germanskih ratova u 2. veku kada su se borili protiv Rimljana pod komandom Marka Aurelija.

Smatra se da su Svebi i Kvadi isti narod ili barem potiču od istog naroda zbog pisma Svetog Jeronima koje ukazuje da su Kvadi prešli Rajnu, a ne Svebi. Bez obzira na to, poznato je da su prešli granicu Rimskog carstva uveče 31. decembra 405. godine zajedno sa Alanima i Vandalima.

Njihov dolazak poklopio se sa periodom rimske istorije koji je na kraju doveo do pada rimskog Zapada u nizu invazija i građanskih ratova. Italiju su osvojili Goti pod Radagajsom, što je primoralo Rimsko carstvo da se okrene unutra, ostavljajući vrata otvorena drugim grupama.

Rimski građanski rat između Konstantina i Geroncija 409. godine nove ere ostavio je planinske prevoje kroz Pirineje zanemarenim. Bilo da je to bilo namerno ili ne, južna Galija i celo Iberijsko poluostrvo su zbog toga bili otvoreni za napade.

U pisanim izvorima je zabeleženo da su 409. godine više grupa Vandala, Alana i Sveba putovale kroz Pirinejske prevoje tokom septembra i oktobra. Kada su stigli na drugu stranu, u Hispaniju, zabeleženo je da su vojnici upali u pomamu pljačke, oduzimanja i razaranja. Bilo je toliko loše da je jedan savremeni pisac, Hidatije, tvrdio da je to izazvalo glad koja je dovela do toga da se lokalno stanovništvo okrene kanibalizmu.

Godine 411., razne grupe, Vandali, Alani i Svebi, posredovale su u sklapanju mirovnog sporazuma kojim su podelili zemlju Hispanije na parcele. Nažalost, ne postoje konkretni dokazi o ovom sporazumu, pa je teško znati kako je do njega došlo ili kako je to izgledalo u praksi.

Tvrdi se da su se Siling Vandali naselili u Hispaniji Betici na jugu, Alanima su date provincije Luzitanija i Hispanija Kartagenensis u centru, a Svebi i Hasding Vandali su trebali da dele severozapadnu provinciju Galicija. Svebi su polagali pravo na zemlju blizu atlantskih obala i procenjuje se da se nalazi negde između grada Porta i Pontevedre. 

Rano kraljevstvo

Jedan od najranijih zabeleženih kraljeva novog Svebskog kraljevstva bio je kralj Hermerik. Bio je kralj od 419. do 438. godine. Učestvovao je u bici kod planina Nerbasijus u kojoj je, uz pomoć Rimskog carstva, preuzeo kontrolu nad teritorijom koja se nalazila u celoj severozapadnoj provinciji.

Godine 438., Hermerik se razboleo. Anektirao je celu bivšu rimsku provinciju Galakiju i sklopio mir sa lokalnim stanovništvom. Zbog kontinuiranog zdravlja, povukao se i ostavio svog sina, Rehilu, za kralja.

Rehila je započeo agresivno širenje svojih teritorija i pomerao granice svog kraljevstva preko Iberijskog poluostrva. Rehila je pobedio Rimljane u Betici i Alane u Luzitaniji i nastavio da se širi. Do 441. godine, vojske Rehile su osvojile Sevilju.

Godine 446., Rimljani su poslali magistra po imenu Vitus da pokori Svebe zajedno sa vojskom Gota. Rehila je krenuo u susret sa njima i sve ih pobedio. Vitus je pobegao u nemilosti i Rimljani nisu pokušali da ponovo preuzmu poluostrvo. Godine 448., Rehila je umro, što je najavilo kratak trenutak mira sa uređenom smenom kraljeva, od oca do sina.

Između 470. i 550. godine, malo se zna o kraljevstvu. Prema Isidoru Seviljskom koji je pisao u 7. veku, kraljevi Sveba bili su svi Arijanci. Pominje se jedan kralj po imenu Teodemund, ali se o njemu malo toga zna. Postoji pouzdan izvor pronađen na kamenom natpisu u Portugalu koji beleži osnivanje crkve od strane kralja Veremunda.

Nasleđe Sveba

Iako je poznato da su Svebi usvojili lokalni „vulgarni“ latinski jezik, oni su napustili svoj germanski jezik i nisu usvojili izvorne portugalske jezike. Stoga je bilo teško razlikovati gotske i svebske reči.

Jedno mesto gde se njihov uticaj može videti jeste kroz lokalnu toponimiju i antroponim. Lična imena koja su koristili Svebi bila su u upotrebi sve do poznog srednjeg veka. Širom Portugala i Galicije postoji nekoliko hiljada toponima izvedenih direktno iz germanskog izvora.

Druga grupa toponima koji ukazuju na stara germanska naselja su mesta pod nazivom Sa, Saa, Sas u Galiciji ili Sá u Portugalu, koja sva potiču od germanske reči sal- koja se može prevesti kao „kuća, dvorana“. Nalazi se i rasprostranjen je uglavnom oko Brage, Porta i u dolini reke Minjo u Portugalu, i svuda oko Luga u Galiciji, ukupno nekoliko stotina.

U modernoj Galiciji i Španiji postoje četiri parohije i šest gradova i sela koji se i dalje zovu Suevos ili Suegos, od srednjovekovnog oblika Suevos, a svi oni potiču od latinskog Sueuos „Sueves“, a odnose se na stara svevska naselja koja se i danas mogu posetiti. Uprkos vremenskoj udaljenosti između ovih naselja, trajan uticaj svebskog kraljevstva je i dalje prisutan.